Ok, dan maar de randverschijnselen ...

Met zoveel co-auteurs is het natuurlijk niet gemakkelijk te voorkomen dat iedereen hetzelfde schrijft. Dat wordt nog moeilijker als je ook nog eens allemaal hetzelfde pad wandelt, dezelfde cafe's frequenteert, even laat naar bed gaat, samen ontbijt, samen je koffers inlevert etc. etc. Daarbij, een van die co-auteurs is natuurlijk ook mijn echtgenote en dat maakt het nog een lastiger om een ongedeeld perspectief te verwoorden.

Als overleggen niet je sterkste punt is, is het enige wat dan nog overblijft, jezelf concentreren op de details. Ziedaar mijn bijdrage van vandaag.

Genoeg verantwoording, de deadline roept. Vandaag vertrokken we uit Laza waar we niet 1 maar 2 nachten verbleven.

Onze wandeling vandaag, mijn echtgenote heeft er al over bericht, had weer wat meer met een pelgrimage te maken dan de voorgaande dagen. Eindelijk weer eens wat serieuze kilometers met ook, bij de start, nog wat hoogtemeters te overwinnen. Onderweg natuurlijk ook weer volop bloeiende planten waar we zo nu en dan echt geen naam bij konden verzinnen (die duiden we aan met NN bij de foto's). Als we door onze medelezers niet geholpen worden vullen we die "witte" vlekken aan het eind van de vakantie thuis wel weer op.

Hoe het ook zij, na een mooie wandeling en wat heen en weer getelefoneer met de eigenaar van ons volgend onderkomen, Casa do Adelino, komen we ruim op tijd in Vilar de Barrio aan.

Casa do Adelino is een mooi huisje, en wij hebben het helemaal voor ons alleen. Na wat uitleg van onze gastvrouw trekken we naar het centrum van het dorp. Waar we de vorige dag in de bar de andere pelgrims troffen, waren we hier de enige vreemde eenden in de bijt tussen een stel fanatiek kaartende Spaanse (mede)ouderen.

Om de tijd te doden drinken we meestal een wijntje, lezen onze emailtjes, praten nog wat na maar proberen ook zo vroeg mogelijk, naar Spaanse maatstaven, aan het diner te komen.

Vandaag besloot ik dus zo om een uur of 6 de plaatselijke restaurants te gaan onderzoeken om gelijk ook de openingstijd van de keuken uit te vinden. Het eerste was gemakkelijk, het tweede trouwens ook. Ik vond 1 restaurant en we konden eten vanaf 9 uur. Omdat ik het nog wel gekker meegemaakt had klonk me dat helemaal niet gek in de oren en zo ging ik welgemoed terug naar de dames. De tijd tot het eten zouden we ook wel weer vol krijgen dacht ik, en gelijk had ik. Het werd nog heel gezellig in de bar en we kwamen niet veel te kort. Niet veel voor 9 besloten we dan toch maar naar het restaurant te gaan om daar ... uit te vinden dat mijn kennis van het Spaans te kort schot. Niet vanaf 9 uur, maar,  hoe Hollands kan het zijn, tot 9 uur konden we eten.

Kok uit de auto naar huis gerukt, wij keuze gemaakt uit 2 primo's,  2 secundo's, en gered waren we. Maar net op het nippertje. Tijdens de maaltijd konden we twee keer genieten van Ajax goals en we trokken dan ook welgemoed naar huis om de ongetwijfeld succesvolle finish in de tweede helft mee te kunnen maken. Nou bleek dat ons huisje de betaalde zender met rechtstreekse beelden niet had, dus bleef de directe teleurstelling ons bespaard.

Jammer genoeg de waarheid in de uitzending van de samenvatting niet.

Morgen beter, Hein