12 mei, een bijzondere dag!

Moederdag, trouwdag van onze ouders en een heerlijk zonnetje van vroeg af. De berichtjes van de kinderen en van onze zussen komen al vroeg binnen. Dus kan ik rustig onderweg. Ik neem nl. nooit mijn telefoon mee als we gaan wandelen. Ik BEN niet handig met dat ding en ik VIND het niet handig om tijdens het wandelen telkens te horen dat iemand iets naar me stuurt. Nieuwsgierig ben ik nl. wel.

Als we gaan lopen vanuit Cea, gaat het meteen omhoog. Best pittig omdat de route over grote stenen gaat in -wat in een andere maand van het jaar- gewoon de rivierbedding is.

Het blijft goed opletten waar je je voeten neer kunt zetten. Maar tegelijkertijd is dat natuurlijk ook de charme van de wandeling. Over een nette geplaveide weg lopen we volgende week al weer met velen van jullie. Niet te geloven dat deze tocht dan al weer voorbij zal zijn.

In Etten-Leur gebeurt het ook niet alle dagen dat je in een kudde koeien verzeild raakt en mocht dat toch een keer gebeuren, dat  dan 1 van die grote beesten heel aardig wil zijn voor Leoniet en om dat te laten merken een van haar dikke billen (van de koe hè) tegen haar aan vleit.

Gelukkig is de boer erbij en met een tik met een stok op haar andere dikke bil, loopt de boosdoenster weer netjes verder met de kudde.

En wij kunnen ook weer door om even later tegen de volgende kudde aan te lopen. Echt spraakzaam zijn de dames niet, maar ze worden dan ook begeleid door een paar heel stevige stieren.

Aan het eind van onze tocht vandaag komen we opnieuw een mevrouw tegen, die we op eerdere dagen ook al eens zagen. Zij wil duidelijk heel graag  een babbeltje wilmaken. Ze begint in het Spaans, vertelt dan dat haar Engels heel slecht is, maar verzuimt te vertellen wat dan wel haar taal is. Ze blijkt uit Canada te komen en in Mérida aan de Camino te zijn begonnen.  Ze is al onderweg vanaf eind maart, gaat na Santiago door naar Finestere en gaat daarna naar Ierland om daar nog een maand rond te wandelen. De Camino is haar eerste pelgrimsroute. Ze is net met pensioen gegaan en is duidelijk van plan  goed van haar vrije tijd te genieten. Ook in Canada is het vandaag moederdag, vertelt ze.

Ik  vind het heerlijk om deze wandeling te maken, maar zo'n paar maanden alleen wandelen, zou ik niet kunnen. Dan zou ik iedereen en alles van thuis wel heel erg gaan missen.

Nu is dat zeker nog niet aan de orde. Santiago komt elke dag dichter bij en ik wil opnieuw op het plein voor de kathedraal staan. ( en als het kan ook IN de kathedraal staan, maar we hoorden onderweg vertellen dat niet alleen het wierookvat in revisie is maar dat ook het gebouw zelf gerenoveerd wordt. De kathedraal zou slechts af en toe geopend zijn)  Maar dat zien we over een paar dagen wel. Voorlopig is het genieten van elke mooie wandeldag!!!

Groetjes, Corrie