Was het maar Kim Kardashian ...

waar ik mee op stap was. Eerlijk gezegd dat dacht ik toen ik gister over die "kijkcijfers" zat te typen. Ik had namelijk net een klein half uur naar het 100 inch scherm achter de bar zitten kijken waarop Kim figureerde. Een half uur!! Niet omdat ze zo lang sprak of gedurende 30 minuten een of andere nuttige handeling verrichtte. Nee haar feitelijke optreden  bestond uit niet meer dan frontaal poseren, een kwartslag draaien en dan weglopen zo goed en zo kwaad dat ging. Dat alles gekleed in zalmroze vitrage. In totaal een shot van 90 seconden max. Alleen haar naam trekt al de aandacht. Hoeveel aandacht zou er niet zijn voor mijn verslagen als zij er in zou voorkomen.

Nog eerlijker ... . Ik dacht er zelfs over daar in mijn stukje iets mee te doen. Om dus die "kijkcijfers" wat o te krikken.

Gelukkig besloot ik de " koninklijke weg" te nemen en me niet te verlagen tot zulke broodschrijverij. En gelukkig maar, want zie, het stuk was nog maar goed en wel gepubliceerd en daar rolden de nieuwe resultaten binnen. Dalende trend gebroken. zonder goedkoop effectbejag. Toch verstandig aangepakt zeg ik dan. Kim laat ik dan maar aan de Spaanse tv.

Terug naar vandaag. Veel aansporingen van julie waarvoor dank. Maar, in alle realiteit, de Losse Feeter ervaring zorgt er voor dat een afstand van 20 km niet anders is dan een woensdagmorgenwandeling na een pauze gevolgd door een zaterdagmorgen wandeling. Een fluitje van een cent dus.

Na bijna 2 weken zit de routine er ook al stevig in. Voor vertrek de plek van de eerstvolgende bar identificeren. Beslissen of er van tevoren bocadillo's mee moeten of dat dat in die bar kan. Water kopen. GSM op 0, tracks aan en gaan met die ... . Jullie raden het al.

Zo dus ook vanmorgen. Na een lawaaierige nacht in ons hotel in A Ponte Ulla vertrokken we in de iets frissere ochtend voor onze laatste etappe.

 Dat betekent de trap naast ons hotel afdalen, 2X linksom en dan de paden op de lanen in. In wezen was dat nu ook zo, berde paden, relatief stille landwegen. Allemaal mooi, maar ook makkelijk wandelen. We maakten gewoon dik 5 km per uur. Omdat we alle drie wel zoiets hadden dat we ook van die laatste etappe goed moesten genieten spraken we af het rustig aan te doen. Na vandaag zou het tenslotte afgelopen zijn met Camino wandelen.

Ondanks die afspraak vorderden we toch snel. Onderweg nog wat ontmoetingen met medewandelaars die we eerder al gezien hadden en een verzoekkaarsje plaatsen.

Maar onontkoombaar kwamen we steeds dichter bij Santiago. Was het eerst de indicatie op een van de wegwijzers

 nog iets meer dan 6 km met de 3 torens van de kathedraal nog vaag in de verte. Niet veel later waren ze onmiskenbaar boven de huizen zichtbaar.

We hebben het nog een beetje kunnen rekken door verkeerd te lopen maar uiteindelijk stonden we om 3 uur toch onder de trappen naar de ingang van de kathedraal.

Binnen werd duidelijk dat deze pelgrimage niet echt goed beeindigd kon worden. De hele kathedraal staat binnen in de steigers. Ook het wierookvat is helemaal opgeborgen. Erg jammer, nu moeten we nog eens terugkomen.

Toch maar even voor alle zekerheid hier ook nog een kaarsje aangestoken. Dat kon gelukkig nog wel.

Buitengekomen, in de zon, onszelf laten vereeuwigen. We zijn er, echt!

Ons hotel ligt net buiten het echte centrum. Nog geen 5 minuten van de kathedraal af.

Na douchen, chillen en eten gaan we vroeg onder zeil. Sommigen onder ons althans. 

Hein